Authenticiteit in verschijningsvorm
Onnatuurlijke 'afscheiding'
Kleren maken de man... Een bekend gezegde. Is het waar? Als jij je kleding ’s avonds voor het slapengaan uittrekt, ben je dan geen man meer? Natuurlijk weet je wel dat jij niet je kleding bent. Als je gaat slapen, lig jij in je bed en je kleding ligt op de stoel of ergens anders. Nog steeds ben jij man. Is dat waar? Je bent geboren in een mannelijk lichaam, je verschijningsvorm ziet eruit als man zoals wij de mannelijke lichaamsvorm herkennen. Maar in jezelf voel je je in elke lichaamscel vrouw en dat wil je ook uitdrukken via je kleding, je haardracht, make-up, en je verwijdert je lichaamshaar. Nu komt, voor jouw gevoel, je buitenkant overeen met je binnenkant. Is dat waar? Je voelt je echter ook man. Je herkent je daadkracht en andere karakteristieken die wij als mannelijk beschouwen.
Misschien ga je wel begrijpen dat jij niet je uiterlijke verschijningsvorm bent. Zou het kunnen dat de ‘opsplitsing’ (in de betekenis van afgescheidenheid) in mannelijk en vrouwelijk een illusie is?

Zoveel subtiliteit aan energie is binnenin jou en om jou heen. Je komt heel wat lagen tegen als je afdaalt in de diepten van jezelf, allemaal facetten van jou. Wat is nu je ware zelf, je essentie? Je kleding is een illusie. Dat wist je al... die laat je ’s avonds gewoon achter op de stoel. Zou het kunnen dat ook je lichaamsvorm een illusie is? Een vorm die je op een goede dag achter je laat? Maar dan ben je dood. Dan is er niets meer. Is dat waar? Meera danst voor Krishna. Ze voelt Krishna als haar geliefde. Krishna die eeuwen eerder in een lichaam leefde dan zij. Krishna is altijd bij haar. Haar man voelt zich jaloers op Krishna en vraagt haar: ‘Wat is dat toch? Je danst voor Krishna, terwijl ik hier ben en mij zie je niet staan’. Meera antwoordt: ‘Krishna is hier, jij bent niet hier’. Meera voelt de Aanwezigheid van Krishna, terwijl ze die van haar man niet voelt. Wat voelt ze dan? Kan het zijn dat ook de dood een illusie is?

Vandaag schrijf ik deze woorden met behulp van mijn laptop, die op mijn bureau staat in mijn boerderij. Tegelijkertijd beleef ik de liefdevolle hartsenergie van India en Egypte, vooral van de Sinaï-woestijn, en oh ja... gevoelsmatig herken ik ook de sfeer van Zuid-Afrika, waar ik nog nooit geweest ben in dit leven. Jaren geleden heb ik mezelf in Afrika herinnerd als jong meisje met een bruine huid. Heel vrolijk en speels keek dit meisje uit haar ogen... beetje ondeugend ook. Een jaar of 12 was ze. Slank. Kort zwart krullend haar. Ze keek naar opzij, naar haar vriendje. Maar... dat vriendje herkende ik in dit leven! Op het moment van de herinnering was hij mijn collega en ik was zo overweldigend verliefd op hem geworden. Ook herken ik een plek in Amerika waar ik als slaaf vanuit Afrika naar toegebracht was. Dat waren geen fijne herinneringen. De angst en wanhoop die ik toen beleefd heb, herbeleefde ik op het moment van de herinnering die getriggerd werd tijdens de Merkaba workshop! Ik zag mezelf als bruine man, waarschijnlijk een stamhoofd, en ik werd meegesleurd... Wat gebeurde er met mijn vrouw en kinderen... mijn stam...? Een gevoel dat die de strijd niet overleefd hadden. Een gevoel van falen in mij...

Illusies
Zo heb ik meer herinneringen uit andere tijden en van andere plaatsen op deze planeet aarde. En... ik voel me ook verbonden met de planeet Venus. Gevoelsmatig voelt dat als thuis... Zoveel onvoorwaardelijke liefde. Ook de energie van andere planeten is vertrouwd voor me. Zou het kunnen dat ook de tijd en ruimte een illusie is? Een paar maanden geleden beleefde ik een middag met de kids van een lieve vriend. Hij was niet thuis. We zaten in de keuken een boterhammetje te eten. Zegt één van de meisjes tegen mij: ‘Papa is hier ook. Hij is heel groot, hij komt tot daar...’ En haar handjes volgen haar woorden tot naar het plafond. Tegen de tijd dat haar papa thuis komt, zegt ze: ‘Papa komt zo thuis’, en ze loopt al naar de deur. De kids voelen het ook als hun papa verdriet heeft en kunnen dan niet slapen. Willen bij papa op schoot. Eén van de meisjes begint onbedaarlijk te huilen op het moment dat ik een zeer intens verdrietig moment beleef, op zo’n 30km afstand van haar... Zou het kunnen dat zij en hun papa verbonden zijn door onzichtbare draden? Dat ze op deze manier ook met mij verbonden zijn? Zou het kunnen dat het gevoel van afgescheidenheid een illusie is? Een illusie, waar alle andere illusies uit voortkomen?

De innerlijke ervaring van God
Als dit waar is, en ik voel dat dit waar is voor mij, dan ben ik jou en jij bent mij... Dan ben ik man en vrouw... Dan ben ik de boom... en de vlinder... de rivier en de oceaan... de wind. Dan ben ik hier en daar tegelijkertijd. Dan herken ik mij in het kristal... Al die facetten... dat Ben Ik!

Maar dan ben ik ook God-in (God in meZelf)... Hoe breng ik dat nou tot uitdrukking? Hoe geef ik uitdrukking aan mijn diepste essentie? Wat wil ik tot uitdrukking brengen? Welke mogelijkheden heb ik om meZelf uit te drukken? Ik ben God-in... ja, dat ben Ik. Ik ben ook mens... ja, dat ben Ik ook. God-in is harmonie, balans, en evenwicht. Het geometrische symbool hiervoor is de driehoek. Als mens ben ik materie en het geometrische symbool hiervoor is de kubus. Als mens kan ik God- in mij tot realisatie brengen. De kubus transformeert hierdoor: de hoeken gaan zich naar buiten omstulpen en er ontstaat een piramidevorm. God-in laat zich nu naar buiten toe uitstralen door middel van vier driehoeken en het grondvlak van de kubus is een stevige basis.

Piramidekracht
De piramide is een krachtige transformator en ontstaat pas dan als alles gezuiverd is, helder, transparant en volkomen integer, en dan straalt Universele Liefde door alles heen. Niets wat niet liefde is, blijft ongezien en uiteindelijk kan het ook niet meer bestaan. De dualiteit, disharmonie, onbalans, en onevenwichtigheid lost op... Alles is tot heelheid gekomen. Er is geen pijn meer, geen illusie. Hier ben ik me volkomen van meZelf bewust. En dat heb ik in mij... ja, de piramidevorm en dus ook de scheppende piramidekrachten bevinden zich in mij.

Misschien mag er nog wat gepolijst worden, hier en daar wat losgelaten. Het helpt als ik me voorstel dat de piramide zich in mij bevindt. Ik kan het me gewoon voorstellen, terwijl ik de liefdevolle gevoelens van mijn hart gebruik om het beeld en het gevoel tot leven te brengen. Ik kan mijn beeld en het gevoel heel mooi maken met kleur en klank. Ik heb hiervoor een ongekend pallet aan mogelijkheden. Ik kan beweging inbrengen, patronen maken (alle patronen zijn gebaseerd op heilige geometrie). Oh heerlijke creatieve schepping van mijn hart. Alles is mogelijk... Ik kan schilderen, schrijven, zingen, dansen, helen... Ik kan meZelf naar buiten toe uitdrukken zoals mijn hart het voelt... In Liefde, Vrijheid, en Plezier... Ieder moment weer... Steeds mag Ik weer met nieuwe mogelijkheden scheppen... In Verbondenheid in Eenheid... De cirkel is rond... Ik manifesteer in oneindigheid...

Geleidemeditatie
Hoe breng jij jezelf naar buiten? Welke kleuren en klanken draagt jouw hele lichaam? Laat je al jouw kleuren en klanken zien? Ik weet dat jij mannelijke kleuren en klanken in je draagt, en vrouwelijke, sensuele en creatieve, vitale, draadkrachtige, liefdevolle, misschien ook nog wel angstige, verdrietige en boze. Misschien ook nog wel kleuren en klanken van twijfel en onzekerheid. Zijn al jouw kleuren en klanken van jeZelf of vind je in jouw lichaam ook nog die van anderen? De kleuren en klanken van een ander zijn niet van jeZelf en brengen jou in verwarring en halen je uit je kracht. Liggen er ook nog kleuren en klanken van jou in het verleden, bij andere personen of misschien zelfs ook nog wel in andere tijden, op andere plaatsen van deze aarde? Kijk maar even naar je eigen kleurpallet... Als er gedachten of gevoelens opkomen, mag je ze er gewoon laten zijn... hier hoef je niets mee te doen, gewoon aanwezig laten zijn... Kom nu naar het centrum van jouw hart... voel de Liefde voor jeZelf en vraag al Jouw unieke kleuren en klanken bij je terug te komen... stel het je maar gewoon voor... je wordt magnetisch voor Jouw unieke kleur- en klankvibraties... kijk maar... voel maar... en ook als je niets voelt of ziet, weet dat Jouw kleuren en klanken naar je terugkomen, het liefdevolle magnetisme van Jouw hart brengt ze bij je terug... en vraag nu alle kleuren en klanken die niet van jou zijn terug te gaan naar waar ze vandaan komen... geef je over aan dit proces in jouw hele lichaam... kijk nu nog eens... wat een spannend kleur- en klankpallet... ga nu maar schilderen en schrijven, zingen of dansen... schilder, schrijf, zing of dans jezelf in balans en in harmonie met jeZelf... laat alle gedachten en gevoelens die opkomen er gewoon zijn, adem er doorheen en laat ze maar weer gaan... misschien wil je een beetje meer geluid maken of met je voeten stampen, of dieper ademhalen... alles is goed... doe maar gewoon wat jij voelt wat je nodig hebt op dit moment... maak het maar helder en stromend en transparant... en ga nu maar verder... neem de kleuren en klanken van je hart mee naar je buik en voel daar je passie, voel de tinteling... en schilder, schrijf, dans of zing jouw unieke Zelf naar buiten vanuit Jouw buik met de kleuren en klanken van Je hart... schep jeZelf naar buiten... In Liefde, Vrijheid, en Plezier... Ieder moment weer... Steeds mag Jij weer met nieuwe mogelijkheden scheppen... In Verbondenheid in Eenheid. De cirkel is rond...

Je co-creëert in oneindigheid...






mascha roedelof
Deze column mag vrij verspreid worden met Bronvermelding
mas©ha 2018


De verdiepende teksten en inzichten vanuit de Bron en de essentie van Tantra op mijn blog 'Samen Leven vanuit de Essentie van Tantra' en de tag 'Tantra' op deze website, mijn dochter website 'Het Gekruide Pad', en de teksten, inzichten en columns op mijn website Het Bewuste Pad, stel ik vrijelijk beschikbaar. Als je mijn teksten en inzichten wilt waarderen, nodig ik je uit daar expressie aan te geven door bij te dragen aan mijn vrije bestaan.